Onlangs verscheen er een artikel van de Ouders van Nu over vrouwen die buiten het boekje willen bevallen. Wat ik fantastisch vind aan dit artikel is dat het vanuit medisch oogpunt is geschreven en je heel goed kan zien waar het in Nederland juist mis gaat. Om je een sneakpreview te geven: Wetenschapper Hollander promoveerde op een onderzoek naar bevallingen in Nederland en had als belangrijkste aanbeveling: probeer te luisteren naar wat een zwangere vrouw wil en probeer daarop in te spelen (Zijlema, 2019).
Het is een goede aanbeveling, dat staat als een paal boven water. Maar het is toch best uitzonderlijk te noemen dat dit een nieuw inzicht is. Ook de voorzichtigheid van de aanbeveling. Er staat niet: Luister naar de zwangere vrouw, er staat probéér te luisteren. De achterliggende motivatie blijkt dat wanneer je probeert te luisteren, je als arts de zwangere vrouw makkelijker de ‘goede’ richting in kan begeleiden: die van medische protocollen.
We leven in 2019. Alle kennis wordt al jarenlang verspreid over hoe je een optimale bevalling kunt creëren, vanuit vele verschillende hoeken. Zowel de wetenschap als de vrijdenkers / logisch nadenkers hebben klip en klaar uitgelegd wat voor- en wat tegenwerkt tijdens een bevalling. Ontspanning en controle is cruciaal, spanning en onmacht is funest.
Toch zijn de medische richtlijnen zo ongeveer haaks tegenover deze kennis opgesteld. Als voorbeeld te noemen: een ideale setting om te bevallen is een plek waar een vrouw zich veilig voelt. Omringt met zachtheid. Bekende mensen en omgeving, lekker warm, zachte geluiden en licht. Wat nu vrijwel standaard is dat een vrouw in een koude/ kille ziekenhuiskamer bevalt, omringt door mensen die ze nog nooit heeft ontmoet en bij fel licht en wat nog meer.
In het onderzoek ging Hollander na waarom vrouwen liever van de medische protocollen afwijken. Dit gaat over de ‘zwaardere’ gevallen, waarbij een vrouw een eerdere traumatische ervaring heeft ondergaan met betrekking tot een bevalling. Quote uit het onderzoek: Zo’n tien tot twintig procent van de vrouwen ervaart een
bevalling namelijk als traumatisch, en een trauma is een veelvoorkomende reden om uiteindelijk te kiezen voor een bevalling buiten het boekje.
Dat brengt me meteen op een ander onderwerp. Tien tot twintig procent van de vrouwen ervaart een bevalling als traumatisch.
Tien tot twintig procent.
Een bizar en zorgwekkend hoog getal als je het mij vraagt. Het is overigens een schatting, want daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Wat mij opvalt aan dit onderzoek is kortom het volgende:
- De medische wereld is precies verkeerd ingericht op het gebied van bevallingen.
- Alle kennis voor een optimale bevalling is er al, maar wordt niet ingezet in ziekenhuizen (uitzonderingen daargelaten).
- 10 tot 20 procent van de vrouwen ervaart een bevalling als traumatisch.
- Als vrouwen buiten het boekje willen bevallen, worden ze alsnog overgehaald binnen het medische circuit te bevallen.
Ik weet nog dat ik ook erg stevig in mijn schoenen heb moeten staan om daadwerkelijk mijn eigen keuzes te hebben kunnen maken. Als back-up had ik een alleswetende doula en een hoop kennis uit boeken die ik achterover had geslagen voor mijn eerste bevalling.
Hieruit is een passie gekomen om vrouwen voor te bereiden op hun bevalling en de directe periode hierna. Er gaat nogal wat mis in geboorteland. Het is tijd om hier aandacht aan te geven en vooral te delen hoe het allemaal veel fijner kan. Voor zowel moeder als kind, op zowel korte als lange termijn.
Een bevalling zou een positieve ervaring moeten zijn. Niet langer een waar je met pijn in je hart aan terugdenkt en door je hoofd schiet ‘Nooit meer.’.
Margot
Artikel: Zijlema, F. (2019, 30 juli). I DID IT MY WEE – Ouders van Nu – Blendle
