Eergisteren las ik het boekje weer eens dat mijn doula had gemaakt van de bevalling van Roos. Zo zes jaar later vallen me hele andere dingen op dan toen ik het na haar geboorte las.
Wat ik nu zie, is hoe groot haar rol is geweest in het scheppen van ruimte voor mij als bevallende vrouw. In plaats van meegenomen worden in het protocol van het ziekenhuis, heeft zij ervoor gewaakt dat ik er daadwerkelijk klaar voor was. Meerdere keren heeft ze me rustmomenten gegund, die ik anders met moeite zelf had gepakt. 1) Door onwetendheid en 2) door een verloskundige die een ander plan had dan ikzelf.
Het ‘gevaar’ van geen (geboorte)plan hebben, is dat je mee wordt genomen in het plan van degene die je begeleid. Meestal een verloskundige of gynaecoloog.
Als je wel zelf een plan hebt, dan is het best een klus om deze te bewaken, omdat je in een hele andere zone zit als bevallende vrouw.
Hoe fijn dat daar mijn doula was om mijn plan te bewaken en nog zoveel meer heeft gedaan dan dat ik me waarschijnlijk realiseer. Zonder haar had mijn terugblik op de bevalling (onder andere) er heel anders uitgezien.
Met een weeënstorm waarin ik van het een op het andere moment terecht kwam, was mijn dochter er binnen 2,5 uur. Zie dat maar eens bij te benen als je voor het eerst bevalt.
Mega waardevol dus om iemand naast je te hebben staan die dit klusje al veel vaker heeft geklaard, bij je zijde blijft continu, je kent, jouw wensen bewaakt en ook gewoon heel lief voor je is.
Shoutout naar Doula Marlies! <3
Neem een doula, neem een doula, neem een doula. Zomaar een tip 😉
